Ο δεκάλογος της «πράσινης» επιχειρηματικότητας

Με τις τωρινές παγκόσμιες οικονομικές συνθήκες καμία επιχείρηση μικρή ή μεγάλη που δραστηριοποιείται εγχώρια ή στις διεθνείς αγορές δεν μπορεί να αγνοήσει τη σύγχρονη περιβαλλοντική πραγματικότητα. Παρατηρείται παγκοσμίως αύξηση στην κατανάλωση οικολογικών και γενικά φιλικών προς το περιβάλλον προϊόντων τόσο από τους καταναλωτές όσο και από τις επιχειρήσεις κυρίως στις ΗΠΑ, στις σκανδιναβικές χώρες και στις χώρες της Βόρειας Ευρώπης.
Γενικά, στοιχεία απ' όλο τον κόσμο δείχνουν ότι οι «πράσινοι» καταναλωτές είναι πλέον πραγματικότητα.
Αλλά και στη χώρα μας, σύμφωνα με αποτελέσματα έρευνας που διεξήχθη πρόσφατα από το Εργαστήριο Μάρκετινγκ του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών σε συνεργασία με το Κέντρο Αειφορίας (CSE), φαίνεται ότι αυξάνονται η αναγνωρισιμότητα και η αγορά των φιλικών προς το περιβάλλον προϊόντων και επιχειρήσεων και οι καταναλωτές εμφανίζονται πρόθυμοι να ανταμείψουν μια περιβαλλοντικά υπεύθυνη επιχείρηση.
Σύμφωνα με την έρευνά πολλοί είναι οι τρόποι με τους οποίους οι επιχειρήσεις μπορούν να συνεισφέρουν στην προστασία του περιβάλλοντος από τις πιο γενικές ενέργειες, όπως είναι η ανάπτυξη οικολογικών προϊόντων, η χρήση ανακυκλώσιμων υλικών, η μείωση εκπομπής ρύπων, η μείωση τοξικών αποβλήτων με την υιοθέτηση συστημάτων βιολογικού καθαρισμού, η εξοικονόμηση ενέργειας και νερού και η χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, μέχρι τις πιο ειδικές, όπως η μείωση περιττής συσκευασίας, η αποφυγή χρήσης φυτοφαρμάκων και η διανομή προϊόντων με οικολογικό τρόπο μέσω της χρήσης υβριδικών μέσων μεταφοράς εμπορευμάτων.
Παρακάτω παρουσιάζω τις βασικές αρχές της «πράσινης» επιχειρηματικότητας.
1) Μακροχρόνια δέσμευση σε «πράσινες» πολιτικές ως ένα διατηρήσιμο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.
2) Συνεργασία με μη κυβερνητικές οργανώσεις και με ομάδες ενδιαφέροντος (stakeholders) με σκοπό την ανεύρεση ιδεών και προτάσεων που αφορούν την «πράσινη» επιχειρηματικότητα.
3) «Χτίσιμο» νέας εταιρικής-επιχειρηματικής κουλτούρας άμεσα προσανατολισμένης σε «πράσινες» μεθόδους λειτουργίας μέσα από στοχοθέτηση, παροχή κινήτρων, εκπαίδευση και χρήση κατάλληλων μεθόδων παραγωγής και διάθεσης προϊόντων.
4) Υιοθέτηση περισσότερο αναγνωρίσιμων, από μέρους των καταναλωτών, ενεργειών για την προστασία του περιβάλλοντος όπως είναι για παράδειγμα η μείωση εκπομπής ρύπων και αποβλήτων, η χρήση ανακυκλώσιμων υλικών, η εξοικονόμηση ενέργειας κ.λπ.
5) Ανάπτυξη πλήρους γκάμας και προώθησης των χρήσεων των «πράσινων» προϊόντων. Τα «πράσινα» προϊόντα θα πρέπει να αποδίδουν το ίδιο ή καλύτερα από εναλλακτικά προϊόντα και θα πρέπει να προσφέρουν τα οφέλη και την αξία που αναζητούν οι καταναλωτές.
6) Εκπαίδευση των καταναλωτών με επικοινωνιακά μηνύματα τα οποία να συνδέουν τα φιλικά προς το περιβάλλον χαρακτηριστικά του προϊόντος με την αξία και τα οφέλη που αναζητούν οι καταναλωτές.
7) Προβολή ισχυρισμών που είναι σαφείς, διαφανείς και αληθείς αναφορικά με τα φιλικά προς το περιβάλλον χαρακτηριστικά του προϊόντος και τα οφέλη που προσφέρουν στον καταναλωτή.
8) Πιστοποίηση των «πράσινων» προϊόντων με τη βοήθεια ανεξάρτητου και έγκυρου φορέα για την απόκτηση ενός περιβαλλοντικού λογότυπου και εκπαίδευση των καταναλωτών σχετικά με τη σημασία της πιστοποίησης.
9) Βελτίωση της επικοινωνίας με τους καταναλωτές και διαρκής πληροφόρηση για καλλιέργεια κλίματος εμπιστοσύνης, π.χ. γραμμή επικοινωνίας, εταιρικές εκπαιδευτικές ιστοσελίδες.
10) Βελτίωση της λειτουργίας διανομής έτσι ώστε οι καταναλωτές να έχουν άμεση πρόσβαση σε περισσότερα σημεία πώλησης.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι η «πράσινη» καινοτομία και επιχειρηματικότητα στα επόμενα 10-15 χρόνια θα μοιάζει πολύ με την ανάπτυξη της τεχνολογίας υπολογιστών και του Διαδικτύου κατά την προηγούμενη εικοσαετία.

...από kathimerini.gr